czwartek, 1 sierpnia 2013

Tajwańczyku, czemu nie śpisz po nocach? – słów kilka o nightmarketach

Co to jest nighmarket?

Ano…. to taki plac targowy, otwierany po zmroku. Czyli około jakiejś 18-19 czasu tajwańskiego (Tajwan z uwagi na swoje położenie bliżej równika ma znacznie mniejszą dysproporcję pomiędzy długością doby w zimie i lecie), gdy zapada szybka zwrotnikowa noc. O godzinnym podziwianiu zachodzącego słońca można zapomnieć, rach ciach- słoneczko chowa się za horyzontem i świat mrocznieje raptownie, niczym nakryty czarną płachtą.
Wówczas robi się nieco chłodniej, kończą się zajęcia i można udać się ze znajomymi „na najtmarket”. Co można robić na nightmarkecie? Wszystko!!!
- przede wszystkim jeść. Tajwańczycy to łasuchy, a na nocnych rynkach przeszło połowa stoisk to wszelaka gastronomia. Słodka, słona, mięsna wegetariańska, smażona, gotowana etc, co tylko sobie wymarzysz. Chcesz słynne śmierdzące tofu? Nie ma sprawy, w pewnym oddaleniu od cukierników z goframi i ciastkami z ciasta naleśnikowego nadziewanego kukurydzą lub budyniem rozlokował się handlarz tym wonnym rarytasem, za przewodnika niech służy ci nos. A może nudle smażone z mięskiem, podawane z jajkiem sadzonym szczodrze ochlapanym keczupem, na gorącym półmisku? Oto właśnie wchodzisz w zasięg głosu pańci reklamującej spore stoisko, gdzie na twoich oczach kucharz smaży to wszystko i w 5 minut dostarcza ci pod nos, skwierczące na żeliwnym „talerzyku”. Kulki z ośmiornicą. Grzyby w cieście naleśnikowym na chrupko. Steki. Podpiekane parówki. Kurze udka i kurze łapki. Napitki wszelakie zaczynając od zimnej herbaty z mlekiem, lanej do worka z rurką. Bubble tea. Smoothies z kolorowych owoców. Lody. I wiele wiele innych, można pęknąć z przejedzenia.
Ceny – raczej umiarkowane, cenniki wywieszone, można w razie nieznajomości chińskiego/angielskiego pokazać palcem.
- oglądać ciuchy, biżuty, toreki, czapki etc. – lwią część przestrzeni nie poświęconej obżarstwu i kiełbasianej rozpuście zajmują budki i stoiska z modą, głównie damską. Całość budzi skojarzenie z budkami na Tandecie czy innym stadionie X-lecia, gdzie w każdej budzie/ na każdym stoliku asortyment podobny. Jakość ciuchów – no cóż, idealna na jeden sezon, na tajwańskie pralki piorące w zimnej wodzie, na szybko zmieniające się trendy idealna. Znaczy trącąca badziewiem, cieniuchna bawełenka (tak naprawdę to gruba bawełna w tym klimacie nie jest potrzebna…), rzadko tkany sweterek, spodenki elastyczne i miękkie. Dużo poliestru i innych 100% sztuczność nylonków. Kroje tajwańskie – luźno w pasie (a więc worki i empirowe talie maskujące chińsko-ryżowy tłuszczyk), zapinane wysoko pod szyje, ozdabiane koronkami, guziczkami, zipami, naszywanymi kwiatuszkami etc, na słodziasznie. Spodenki ledwodupki i odważne kreacje w stylu burdelo-burleskowym (czarny lateks plus koronka, Nico namawiała mnie na zadzianie takowej kreacji na wesele… ).
Buty. Z dermoszpanki i innej niezbyt prawdziwej eko-skóry (te z prawdziwej to w ekskluzywniejszych butikach, w cenach powalających), toporne, ale za to na megawysokim obcasie. Tajwanki lubią być wyższe i wysmuklone o te 10cm szpilki… To nic, że w znakomitej większości nie potrafią chodzić na obcasach i krzywią nogi oraz buty niemiłosiernie…  Ale za to butów mają po 30 par, każda za 20-30 zł. Podróbki „Adidos” i „Naike”, sandałki, japonki, oraz gumowce (na sezon tajfunowy) i buty prawie jak emu…
Czapki i szaliki, szale rękawice, na zimne tajwańskie wieczory. Kolczyki made in Korea, świecące ordynarną blachą pomimo solennych zapewnień sprzedawczyń o ich szlachetności. Wisiorki. Klipsy (wiele Tajwanek ma nieprzebite uszy, z uwagi na stary zwyczaj mówiący, że przebicie ciała to zmiana w życiu, ale nigdy nie wiesz, czy na lepiej czy na gorzej, więc lepiej się nie dziurawić i nie kłuć). Pierścionki, bransoletki,paski – do wyboru i koloru.
Drogie importowane ciuchy znanych marek typu ZARA, HM, Abercombie etc ( w cenach dosyć obłędnych), jakości i oryginalności dyskusyjnej. Kosmetyki, paciadła na buzię, sztuczne rzęsy. Skarpetki w fikuśne wzorki (mam w rybki nemo, i ze słoniem i te pe) i staniki.
Ciuszki dla telefonów i psów. Brokatowe, cekinowe, helloukitaśne, w Stitche (to niebieskie coś od Lilo i Stitch), Króliki Piotrusie, DolczeGabany.
-Ponadto oddajemy się na nightmarkecie rozrywkom wszelakiej maści – stoły do madżonga, gry w „złap maskotkę”(te pudła z maskotkami i metalową łapą sterowaną za pomocą dżojstika, migające żaby do walenia młotkami po głowach, w styropianowych planszach baloniki które można z hukiem rozpołowić dartem lub BBgunem (czyli pistoletem na plastikowe kuleczki) i wygrać jakąś nagrodę, drewniane bransoletki wrzucane na ustawione amfiteatralnie gadżety, łowienie krewetek, wróżenie…
-Dla pogiętych i zestresowanych ulokowano stoiska masażystów (nie ma to jak odbywać masażyk pleców tuż obok pełznącego tłumu), oraz sprzedawców chińskich ziół i maści, a ponadto zupy żółwiowej (zupa żółwiowa ma ponoć doskonałe działanie na „żółwiową głowę”, czyli męskie przyrodzenie i uważa się ją za tradycyjny odpowiednik  niebieskiej pigułki) czy wężowej krwi mieszanej z alkoholem.
To wszystko okraszone jest migającymi światełkami (aby zwrócić uwagę kupującego na właśnie TO stoisko), muzyką (co półtora metra, czyli co budę -inną, ale zawsze równie głośną) oraz skąpane w mdłym blasku lamp jarzeniowych. Do północy wąskie alejki między rzędami stołów wypełnia zbity tłum parek i grupek snujących się pomiędzy stoiskami w żółwim tempie, oglądających, przewracających ciuchy, negocjujących ceny, oglądających wiszące nad głową menu, gadających, doradzających sobie, żujących, pogryzających, popijających, kontemplujących, degustujących, pokosztowujących nowości i darmowych próbek itp.
I tak trzy- cztery razy w tygodniu. Bo na nightmarket nie chodzi się na zakupy, chodzi się dla atmosfery, ewentualnie coś przekąsić, spotkać się z przyjaciółmi, zrobić rozeznanie terenu co w trawie piszczy, pooglądać – może trafi się okazja, albo coś wpadnie w oko… To po prostu sposób na miłe spędzanie wolnego czasu. Jedni medytują, inni spacerują, układają puzzle – a Tajwańczycy gremialnie odwiedzają nocne targi bo taki właśnie styl życia.
Tajwańczycy lubią wydarzenia stadne – więc w miejscach popularnych jest zawsze masa ludzi, niezależnie od jakości tychże miejsc. Tajwańczycy lubią wypoczywać w miejscach tętniących życiem (Boże broń powiedzieć hałaśliwych… O nie! Hałaśliwe to są dzieci w szkole, a nightmarket ze swoimi decybelami i huczącym szumem jest 熱鬧熱鬧, renao renao, czyli żywe, dobre, wesołe, świetna zabawa etc. Co mi wytłumaczyła nauczycielka Zhang, wymownie spoglądając – abym zapamiętała tę istotną  różnice, chao i renao. Chao to zły hałas, renao, to hałas dobry, zrozumiano?). Tajwańczycy lubią jeść. Lubią oglądać, próbować (zwłaszcza gratisowo) i potrzebują ciągle trzymać rękę na pulsie – co jest modne (to zwłaszcza dziewczęta, no i waginosceptycy).
Ja nightmarket lubię dużo mniej. Tak raz na dwa miesiące mogę wyskoczyć, ale – jakby nightmarket zniknął, nie obeszłoby mnie to specjalnie.
Starannie kryję swój brak entuzjazmu do nocnych wycieczek konsumpcyjnych, aby nie urazić koleżanek. Nie sądzę, żeby Nico i Jocelyn zrozumiały powyższą argumentację. Jak się wlazło między wrony …. Bo jak można nie lubić renao renao?

2 komentarze:

  1. Ale na całym świecie są takie miejsca. Są też i inne, bardziej wykwintne i każdy może znaleźć coś dla siebie. Jedno jest pewne, nie warto ludzi oceniać po pozorach. Nawet bardzo bagaci ludzie potrafią żyć bardzo skromnie, a bardzo biedni - żyć ponad stan. To jest ich wybór, a skoro ich, to nic mi do tego.
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  2. Oj, nie zgodzę się. Nightmarkety są raczej związane z kulturą azjatycko-chińską, a te tajwańskie to wręcz archetypy. Wedle opinii Polki mieszkającej w Singapurze -ten w Mieście Lwa nie umywa się nawet do tajwańskiego, a nazwa ta sama.

    Co do życia ponad stan i skromnego. Nic mi do tego, na co wydają pieniądze moje koleżanki (aczkolwiek pewnie wydawałabym je nieco inaczej, ale to w końcu ich a nie moje kieszonkowe)- natomiast sama wydawać ich nie lubię na rzeczy, które niekoniecznie są mi potrzebne.
    Tajwańczycy zaś są kulturą konsumpcyjną do obłędu. To straszliwi gadżeciarze - i to nie tylko pod względem np produktów z logo (im większe tym lepsze, bo pokazuje " że mie stać"), ale i drobiazgów, mna które ja bym w ogóle nie wpadła, że mogą istnieć. Takie np ochraniacze na telefon - ok, ale... Tu masz nie tylko ubranko, tu masz i zatyczki zabezpieczające USB i inne gniazda - w kształtach postaci z kreskówek. Pamięć USB w formie psiej budy. Rozgałęźniki do USB w kształcie np psiej łapki (a jestesmy tylko przy gadźetach komputerowo-ozdobnych).
    Jakość produktów najtmarketowych jest wg mnie mocno dyskusyjna. Z uwagi na oświetlenie - łatwo ukryć skazy materiału, z uwagi na porę dnia/nocy - mogę mieć pewne zastrzeżenia do świeżości i warunków składowania produktów żywnościowych oraz wątpliwości, czy sok aby na pewno jest 100% czy też z koncentratu.
    Dlatego- na nightmarket chodzę niechętnie.

    Natomiast moje koleżanki w większości uwielbiają przebierać, oglądać, podglądać, macać, sprawdzać, doradzać, kupować... W dzień idą do malla -kręcić się po piętrach z mniej lub bardziej ekskluzywnymi butikami, przymierzać, szukać kuponów zniżkowych, podziwiać etc. Wieczorem zaś w dobrym tonie jest udanie się z galerii na bazarek. I abarot, oglądanie wąchanie, macanie,z ekscytującycm elementem grzebania w stertach dobytku wywalonego na stoły turystyczne oraz negocjowanie ceny (zazwyczaj udaje się zbić o te 5-10%).
    Nie mówię że to złe - natomiast otwarcie przyznaję, że mnie to nie bawi. Natomiast grzecznościowo raz na czas udaję się wraz z dziewczynami na nightmarket - bo raz na dwa miesiące taka wycieczka ma swój niepowtarzalny smaczek folkloru. No i dobrze się zintegorwac z lokalną kulturą :D

    OdpowiedzUsuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...